خواندنی ها
آشنایی با «پوپک» در ادبیات فارسی
«پوپک» یکی از نام های یک پرنده است. این پرنده نام‌های مختلفی در زبان فارسی دارد: هُدهُد، شانه‌بسَر، پوپک و مرغ سلیمان
هدهد و شانه به‌سر، دو نام اصلی اویند که اولی به صدای وی، و دیگری به کاکل شانه مانند روی سرش، اشاره دارد.
شاید پُررنگ‌ترین حضور هدهد در ادبیات فارسی، نقش آن در «منطق‌الطیر» اثر معروف عطار نیشابوری باشد.
این کتاب داستان حرکت و مسافرت پرندگانی را عنوان میکند که با هدایتگری هدهد میخواهند به کوه قاف و سیمرغ برسند. در این داستان، هر پرنده را می‌توان استعاره از یک گروه از انسان‌ها دانست. زمانیکه هدهد به تشویق پرندگان تصمیم به آغاز سفر می‌گیرد، هر یک بنا به بهانه‌ای می‌گذارند تا از همراهی شانه خالی کنند.
در جای جای این داستان، هدهد بنا به شرایط و بهانه‌های پرندگان، داستانی را بازگو میکند که بلندترین و مشهورترین و بلندترین آنها داستان شیخ صنعان است.
داستان پرندگان آنگاه به پایان میرسد که بیست و نه مرغ و هدهد، به کوه قاف میرسند و آنجاست که در می یابند «سیمرغ» خودشان هستند(سی مرغ).
در ابیات حافظ، از او به عنوان «مرغ خوش‌خبر» یاد شده است:
مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد .................. هدهد خوش خبر از طرف سبا بازآمد
برکش ای مرغ سحر نغمه داوودی باز .................. که سلیمان گل از باد هوا بازآمد
در مثنوی مولوی نیز از هدهد به عنوان یک «پرنده خوشحال» یاد شده‌است:
هدهد خندان، باغ را خندان کند .................. صحبت مردان، از مردانت کند
هدهد و شانه به‌سر، دو نام اصلی اویند که اولی به صدای وی، و دیگری به کاکل شانه مانند روی سرش، اشاره دارد.
شاید پُررنگ‌ترین حضور هدهد در ادبیات فارسی، نقش آن در «منطق‌الطیر» اثر معروف عطار نیشابوری باشد.
این کتاب داستان حرکت و مسافرت پرندگانی را عنوان میکند که با هدایتگری هدهد میخواهند به کوه قاف و سیمرغ برسند. در این داستان، هر پرنده را می‌توان استعاره از یک گروه از انسان‌ها دانست. زمانیکه هدهد به تشویق پرندگان تصمیم به آغاز سفر می‌گیرد، هر یک بنا به بهانه‌ای می‌گذارند تا از همراهی شانه خالی کنند.
در جای جای این داستان، هدهد بنا به شرایط و بهانه‌های پرندگان، داستانی را بازگو میکند که بلندترین و مشهورترین و بلندترین آنها داستان شیخ صنعان است.
داستان پرندگان آنگاه به پایان میرسد که بیست و نه مرغ و هدهد، به کوه قاف میرسند و آنجاست که در می یابند «سیمرغ» خودشان هستند(سی مرغ).
در ابیات حافظ، از او به عنوان «مرغ خوش‌خبر» یاد شده است:
مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد .................. هدهد خوش خبر از طرف سبا بازآمد
برکش ای مرغ سحر نغمه داوودی باز .................. که سلیمان گل از باد هوا بازآمد
در مثنوی مولوی نیز از هدهد به عنوان یک «پرنده خوشحال» یاد شده‌است:
هدهد خندان، باغ را خندان کند .................. صحبت مردان، از مردانت کند
